Kolumnis : Nazar Shah Alam
Meunan ikalon Lako Saudah teungoh dong bak pinto meuseujid, Musa Ketik aju ijak peurab, jak meunyi-nyi, “hai Lako Saudah, tumben Asa nyoe ka neujak seumayang bak meuseujid? Biasa meutingkat Mugreb mantong hana deuh.”
Lako Saudah ikalon siat ateuh Musa Ketik, mata jih sayu tapi lage keuneuk dihambo si agam nyoe. Musa Ketik pih lage-lage hana puh ate nyoe golom icah Lako Saudah. Itamah lom.
“Adak awai neujak buno, meudeh kamo peujeut keu imum droneuh, Lako Saudah.” Musa Ketik jikhem menghina.
Lako Saudah jitukui bacut, icok ancang-ancang. Tham, jireugam taku baje Musa Ketik. Jipeusadeu bak tameh meuseujid.
“Baro kon wate hana kujak bak meuseujid, kakeun lon hana to ngon agama. Jino ka kujak bak meuseujid, kapeugah tumben, kapeu-eleh, kahina. Naksu kah kiban? Gob bangsat ka caci, gob get ka keun-keun. Ule na, utak na, pikeran sagai nyang no. Untong buleun puasa dan lon puasa. Nyoe sempat hana salah saboh, bak tameh meuseujid nyoe kupeu-wasalamu gata. Bah meu-hantu meuseujid nyoe”
Jipeuleuh jaro bak taku baje Musa Ketik. Ijak ju Lako Saudah. Musa Ketik pucat lage keunong geurtak bak marinir wate konflik jameun. Meunan troh bak leun meuseujid, deuh ikalon lon le Lako Saudah. Jikeun bak lon, “kiban, abang ipar? Na neukalon?”
“Na,” kukeun.
Leuh ikeun nyan Lako Saudah itubit ju u jalan. Gaya jak jih lage ipeuget-peuget, teuhah sayeup, kaidah reman.
